ԱՄՆ-ի հատուկ դեսպանորդ Սթիվ ՈՒիտկոֆը թույլատրելի է համարել Աբրահամի համաձայնագրերի ընդլայնումը, նշելով, որ Հայաստանն ու Ադրբեջանը կարող են միանալ դրանց ապագայում։ «Մենք կարծում ենք, որ շատ, շատ մոտ ենք այդ երկրներում հակամարտությունների վերջնական լուծմանը։ Ես կարծում եմ, որ երկուսն էլ կարող են ցանկանալ միանալ Աբրահամի համաձայնագրերին»,- ասել է Ուիտկոֆը։ ԱՄՆ-ի հատուկ ներկայացուցչի խոսքով՝ սա շատ կարևոր նախաձեռնություն է երկրի նախագահ Դոնալդ Թրամփի համար, և նա հավատում է դրան։               
 

«Կանգն» ան­խու­սա­փե­լի է

«Կանգն» ան­խու­սա­փե­լի է
27.09.2019 | 00:06
Հա­յոց ՄԻՏՔՆ այ­սօր զբաղ­ված է ու­ղի­ներ ո­րո­նե­լով: Ի­րա­վի­ճա­կը, իս­կա­պես, ծան­րե­րից է: Եր­կի­րը, պե­տու­թյու­նը ներ­սից է սկ­սել ինքն ի­րեն հար­վա­ծել:
Կենտ­րո­նա­նալ մեկ մար­դու վրա, ո­րի հա­մար գոր­ծում են չա­փա­նիշ­նե­րի բո­լո­րո­վին այլ սանդ­ղակ­ներ, այլևս ա­նի­մաստ է: Բնա­կան չա­փո­րո­շիչ­նե­րով նա ա­մե­նա­հար­մարն էր` ներ­կա փու­լում ա­նե­լու այն, ինչ մո­դե­լա­վոր­վել է թե՛ ներ­սի, թե՛ դր­սի խա­ղա­ցող­նե­րի կող­մից: Նրան վար­ժեց­րել են, զար­գաց­րել նրա մի­ջի «կա­րո­ղա­կա­նու­թյուն­նե­րը» այս օ­րը «կեր­տե­լու» հա­մար: Այլ բան է` մենք չհաս­կա­ցանք, որ մեր կող­քին շն­չող, ապ­րող, գոր­ծըն­կե­րոջ հա­մա­րում ու­նե­ցո­ղի մեջ կա­րող էր հա­տա­կը այդ­քան «խոր» ու ցա­վոտ լի­նել:
Ինչևէ. փաս­տը կա­յա­ցած է, և խա­ղի սե­ղա­նին է հայ տե­սա­կը` նրա ստեղ­ծած փխ­րուն պե­տու­թյու­նը: Խն­դիրն այլ է. սույն պեր­սո­նը միայ­նակ չէ, նա պաշտ­պան­ված է բո­լոր հնա­րա­վոր պաշտ­պա­նիչ շեր­տե­րով:
Բնա­կանն ա­սա­ցինք. «հա­տա­կը» բա­վա­կա­նին ծան­րա­բեռն­ված, եր­բեք չմաքր­ված, ման­կու­թյու­նից հե­տը բե­րա­ծը` բազ­մա­պատկ­ված, ծալ­ծլ­ված մի ողջ գա­լար, որն էլ փոխ­կան­չի մեջ մտավ հայ ցածր տե­սա­կի հետ։ Ցա­վա­լիո­րեն պարզ­վեց` հա­յոց «հա­տա­կը» բա­վա­կա­նին ըն­դար­ձակ ու ծա­վա­լուն է այդ տե­սա­կի ա­ռու­մով, որն ան­չափ գրա­գետ «շարժ­ման» մեջ էին դրել «գոր­ծը» սկսած ար­տա­քին ու­ժե­րը, ընդ ո­րում, բա­վա­կա­նին եր­կար և տևա­կան ժա­մա­նակ. ե­թե չա­սենք` «Մեծ Մեր­ձա­վոր Արևել­քի» քար­տե­զագր­ման օ­րե­րից, 90-ա­կան­նե­րին սկս­ված ԽՍՀՄ փլուզ­ման, Ղա­րա­բա­ղյան շար­ժու­մից մինչև մեր օ­րեր: Նրանց հա­յաս­տա­նյան ռե­զի­դեն­ցիա­նե­րում այ­սօր էլ ա­վե­լի լուրջ աշ­խա­տանք­ներ են տար­վում. թի­րա­խը ոչ միայն Հա­յաս­տանն ու Ար­ցախն են, այլև ու ա­ռա­ջին հեր­թին` Ի­րա­նը. Ի­րան «հաս­նե­լու» նրանց ու­ղին անց­նում է նաև Հա­յաս­տա­նի մի­ջով:
Հաս­կա­նա­լի է, նրանք ոչ մի բա­նի առջև չեն կանգ­նե­լու (տես` ուկ­րաի­նա­կան քա­ղա­քա­ցիա­կան, տա­րած­քա­յին չվեր­ջա­ցող պա­տե­րազմ­նե­րը), ուս­տի պետք է ար­ձա­նագ­րել, թե ին­չու է Լո­սի աս­ֆալ­տին կանգ­նած «գե­րա­գույն գլ­խա­վոր հրա­մա­նա­տա­րը» հռ­չա­կում երկ­րի, նրա ԱԱԾ-ի ղե­կա­վա­րի, մնա­ցյալ­նե­րի նկատ­մամբ պա­տե­րազ­մա­կան նոր փու­լի մա­սին: Ա­յո՛, հա­յոց բա­նա­կը, ու­ժա­յին կա­ռույց­նե­րը կա­պի­տու­լյա­ցիա­յի են են­թարկ­վում ներ­սից, և դա այն ժա­մա­նակ, երբ հա­յոց մեջ ըն­թա­նում էին լր­ջա­գույն զո­րա­վար­ժու­թյուն­ներ, իսկ «գե­րա­գույ­նը» դր­սում խո­սում է ձեր­բա­կալ­ված նա­խա­գա­հի ու այլ ձեր­բա­կալ­ված­նե­րի մա­սին, ու նրանց ա­նուն­նե­րը տա­լիս ար­ժա­նա­նում է բուռն ծա­փա­հա­րու­թյուն­նե­րի:
Սե­փա­կան նա­խա­գա­հի ան­հիմն կա­լան­քի առն­չու­թյամբ ծա­փեր զար­կող էթ­նո­սը, ո­րի եր­կու հարևան­ներն իր հա­րատև թշ­նա­մի­ներն են, կա­րո՞ղ է գո­յատևել որ­պես ար­ժա­նա­պա­տիվ ազգ, պե­տու­թյուն ու շա­րու­նա­կա­կա­նու­թյուն… Դժ­վար հար­ցադ­րում է:
Սույն պեր­սո­նը, վե­րը նշ­ված «բաք օ­ֆիս­նե­րի» ձեռ­քը բռ­նած, հա­մա­ռո­րեն շա­րու­նա­կում է այն «գոր­ծը», ո­րի հա­մար «կանչ­վել» է. հա­մա­ռո­րեն թու­լաց­նում է հա­յոց բա­նա­կը` բո­լոր ուղ­ղու­թյուն­նե­րով, բո­լոր ինս­տի­տուտ­նե­րը` հա­յոց ո­գին: Ի դեպ, տե­ղե­կու­թյուն­ներ կան, որ ա­ռա­ջի­կա տաս­նօ­րյա­կում աշ­խա­տան­քից կա­զատ­վի նաև պաշտ­պա­նու­թյան նա­խա­րար Դա­վիթ Տո­նո­յա­նը:
ՈՒ թե ԱԺ-ում իշ­խա­նու­թյան երկ­նած օ­րի­նա­գիծն էլ «պսակ­վի» հա­ջո­ղու­թյամբ, և «բաք օ­ֆիս­նե­րը» ա­կանջ ծա­մող, գլուխ ջար­դող իմ­քայ­լա­կան­նե­րի մի­ջո­ցով հաս­նեն նաև Սահ­մանադ­րա­կան դա­տա­րա­նի տա­պալ­մա­նը… Ե­թե կյան­քի կոչ­վի այն տե­ղե­կու­թյու­նը, որ ԱՄՆ-ից վե­րա­դար­ձած պեր­սո­նը ու­նի 60 հո­գա­նոց ցու­ցակ, ո­րոնց նկատ­մամբ գոր­ծեր պետք է հա­րուց­վեն, ձեր­բա­կա­լու­թյուն­ներ լի­նեն, ա­պա երկիրը կդառ­նա ու­րույն Գու­լագ` ռեպ­րե­սիա­նե­րի վրա կա­ռուց­ված և «ճոխ ա­րո­տա­վայր» իմ­քայ­լա­կան­նե­րի հա­մար, ուր կխ­րախ­ճի միայն սույն պեր­սո­նը` յուր դիկ­տա­տով:
Բայց և կար­ծում ենք, որ «հա­տա­կից» վեր գտն­վող­նե­րը նույն­պես քնած չեն: Եվ որ­քան էլ առ­կա է պն­դու­մը, թե քա­նի դեռ այդ պեր­սո­նի վարկանիշը բարձր է, ու «հա­տա­կում» խրախ­ճող­ներն ան­չափ շատ են` մոտ 40 տո­կոս, և մինչև այդ «տոկոս­նե­րը» չմաշ­վեն, նրան «Կա՛նգ առ» չի պար­տադր­վի, այ­նու­հան­դերձ, ձնա­գուն­դը գլոր­վում է, և ար­դեն իսկ լուրջ քայ­լեր են ար­վում:
«Կանգն» ան­խու­սա­փե­լի է:
Կար­մեն ԴԱՎ­ԹՅԱՆ
Դիտվել է՝ 3022

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ